စစ္ကုိင္းေတာင္ရုိး၊သဒၶမၼသီတဂူေခ်ာင္၊ သဲကုန္းဆရာေတာ္ အရွင္ဉာဏိႆရ အိႏၵိယႏုိင္ငံ၊ နယူးေဒလီၿမိဳ႕ All India Radio မွ ၁၉၈၂-ခု ဇန္န၀ါရီလ(၁၈)ရက္ေန႔တြင္ အသံလႊင့္ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ တရားေတာ္။
ဗုဒၶ၀ါဒသည္ Religion မဟုတ္"Buddhism is not Religion"
က်မ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ အသံလႊင့္သြားေသာ တရားကို စာအုပ္ျပန္လည္ထုတ္ေ၀ထားေသာ ဤစာအုပ္ကို က်မဖတ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ က်မျပန္လည္ပူေဇာ္ခ်င္တာမုိ႔ က်မမိတ္ေဆြမ်ားလည္းထပ္တူ ကုသိုလ္ရေစခ်င္ပါ တယ္။ ဒါေၾကာင္ျပန္လည္ေ၀ငွျခင္းရယ္ပါ။
(၁)ကိုးကြယ္ျခင္းႏွင့္က်င့္သုံးျခင္း
(၂)က်င့္သုံးမႈႏွင့္ အသိတရား
(၃)က်င့္ႀကံမႈႏွင့္ အမွန္တရား
(၄)ဗုဒၶ၀ါဒသည္ ဘာကိုအေျခခံသလဲ
(၅)ဗုဒၶကို ဘယ္လိုယုံၾကည္အားကုိးသလဲ
(၆)ဗုဒၶဘယ္လို ညႊန္ၾကားခဲ့သလဲ
(၇)လြတ္လပ္မႈအျပည့္ရွိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ
(၈)ဗုဒၶရဲ႕ စကားႀကီး(၁၀)ခြန္း
(၉)ေကာင္းဆုိးႏွစ္မ်ိဳး ခြဲျခားပါ
(၁၀)ဗုဒၶရဲ႕ပုံေတာ္၊ဆင္းတုေတာ္ ဘာေၾကာင့္ကိုးကြယ္ေနသလဲ
(၁၁)ဗုဒၶလက္ခံခဲ့တဲ့ ယုံၾကည္ကိုးကြယ္မႈ
(၁၂)ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ပဓာနလုပ္ငန္းတစ္ခု
(၁၃)ဗုဒၶကိုျမင္ေတြ႔တဲ့လူဆုိတာ
(၁၄)ဗုဒၶဘာသာတုိ႔ ဆုေတာင္းတယ္ဆုိတာ
(၁၅)ကမၼ႒ာန္းအားထုတ္တာ စိတ္ကူးယဥ္ေနတာလား
(၁၆)ဗုဒၶရဲ႕လမ္းစဥ္
(၁၇)ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔၏ ယုံၾကည္ခ်က္
(၁၈)ကိုယ္ပုိင္အရည္အခ်င္းမ်ားကို အသုံးခ်ရတဲ့ဘာသာ
(၁၉)ဗုဒၶဘာသာသည္ ဘာသာအားလုံးတို႔ရဲ႕ဘာသာ
က်မေခါင္းစဥ္တခုျခင္းစီပူေဇာ္သြားပါမယ္။
က်မရဲ႕ မိတ္ေဆြမ်ား ခ်မ္းေျမပါေစေနာ္……….
ကုိးကြယ္ျခင္းႏွင့္ က်င့္သုံးျခင္း
ဇာတံသရဏ ေတာဘယံ-ကိုးကြယ္ရာမွ ေဘးျဖစ္တတ္သည္ဟူေသာ ဗုဒၶစကားေတာ္အရ သတၱ၀ါမ်ား စြာတုိ႔သည္ ကိုးကြယ္မွား၍ ေဘးဒုကၡမ်ားစြာ ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ ေရာက္ၾကလိမ့္ဦးမည္။
သတၱ၀ါမ်ားစြာတုိ႔သည္ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာအျဖာျဖာကို လိုလားေတာင့္တေသာေၾကာင့္လည္း ကိုးကြယ္ရာ ရွာၾကသည္။ ေဘးအႏၲရာယ္တစ္ခုခုျဖင့္ၿခိမ္းေျခာက္ခံရေသာေၾကာင့္လည္းကိုးကြယ္ရာရွာၾကသည္။
ကုိးကြယ္ရာရေသာအခါ ထုိကုိးကြယ္ရာက ခ်မ္းသာစည္းစိမ္အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေပးလိမ့္မည္ဟူ၍လည္း
ယုံၾကည္ၾကသည္။ ေဘးအႏၲရယ္ကို ကာကြယ္ေပးလိမ့္မည္ဟူ၍လည္း ယုံၾကည္ၾကသည္။
သစ္သီး စားခ်င္သူသည္ သစ္ပင္ေပၚမတတ္ပဲ သစ္ပင္ေအာက္ထုိင္၍ သစ္ပင္ကိုရွိခိုးဆုေတာင္းျခင္းျဖင့္ သစ္သီးမစားရေပ။ သစ္ပင္ေပၚတတ္မွ သစ္သီးစားရမည္ျဖစ္၏။
ဒီဘက္ကမ္းမွစ၍ ျမစ္ကိုျဖတ္၍ ဟုိဘက္ကမ္း သြားလိုသူသည္ ေလွရွာ၍ ခပ္ျမန္ျမန္ကူးရမည္သာျဖစ္၏။ ဟုိဘက္ကမ္းသည္ ငါ့ဆီလာပါေစဟု ဆုေတာင္းေနရုံျဖင့္ ဟုိဘက္ကမ္းမေရာက္ေပ။
ေရာဂါအနာစြဲကပ္သူသည္ ဆရာ၀န္ကို ရွိခုိးရုံျဖင့္ အနာေရာဂါ မေပ်ာက္ေပ။
သစ္သီး စားခ်င္သူသည္ သစ္ပင္ေပၚမတတ္ပဲ သစ္ပင္ေအာက္ထုိင္၍ သစ္ပင္ကိုရွိခိုးဆုေတာင္းျခင္းျဖင့္ သစ္သီးမစားရေပ။ သစ္ပင္ေပၚတတ္မွ သစ္သီးစားရမည္ျဖစ္၏။
ဒီဘက္ကမ္းမွစ၍ ျမစ္ကိုျဖတ္၍ ဟုိဘက္ကမ္း သြားလိုသူသည္ ေလွရွာ၍ ခပ္ျမန္ျမန္ကူးရမည္သာျဖစ္၏။ ဟုိဘက္ကမ္းသည္ ငါ့ဆီလာပါေစဟု ဆုေတာင္းေနရုံျဖင့္ ဟုိဘက္ကမ္းမေရာက္ေပ။
ေရာဂါအနာစြဲကပ္သူသည္ ဆရာ၀န္ကို ရွိခုိးရုံျဖင့္ အနာေရာဂါ မေပ်ာက္ေပ။
ဆရာညႊန္ၾကားသည့္ေဆး ကို ေသာက္ရမည္သာျဖစ္၏။
ဆရာ၀န္တားျမစ္သည္ကို လိုက္နာရမည္သာျဖစ္၏။ သို႔မွသာအနာေရာဂါေပ်ာက္ေပမည္။
သစ္သီးစားခ်င္လ်က္ သစ္ပင္ေပၚမတတ္ပဲ သစ္ပင္ရွိခိုးေနသလို…….
ဟုိဘက္ကမ္းသြားခ်င္လ်က္ ေလွရွာ၍မကူးပဲ ျမစ္ႀကီးကိုရွိခုိးေနသလို…….
အနာေရာဂါ ေပ်ာက္လိုလ်က္ ေဆးမေသာက္ခ်င္ပဲ ဆရာ၀န္ကိုရွိခိုးေနသလို…
ဆင္းရဲဒုကၡ အေပါင္းမွ လြတ္ေျမာက္၍ ခ်မ္းသာ သုခမ်ားစြာကို လိုလားၾကကုန္ေသာ သတၱ၀ါတုိ႔သည္ ကိုးကြယ္ရာ အမွန္ကို မရၾကသည့္အတြက္ ခ်မ္းသာ သုခ မရသည့္ အျပင္ ပို၍ ပင္ပန္းဆင္းရဲ ဒုကၡ
ဆရာ၀န္တားျမစ္သည္ကို လိုက္နာရမည္သာျဖစ္၏။ သို႔မွသာအနာေရာဂါေပ်ာက္ေပမည္။
သစ္သီးစားခ်င္လ်က္ သစ္ပင္ေပၚမတတ္ပဲ သစ္ပင္ရွိခိုးေနသလို…….
ဟုိဘက္ကမ္းသြားခ်င္လ်က္ ေလွရွာ၍မကူးပဲ ျမစ္ႀကီးကိုရွိခုိးေနသလို…….
အနာေရာဂါ ေပ်ာက္လိုလ်က္ ေဆးမေသာက္ခ်င္ပဲ ဆရာ၀န္ကိုရွိခိုးေနသလို…
ဆင္းရဲဒုကၡ အေပါင္းမွ လြတ္ေျမာက္၍ ခ်မ္းသာ သုခမ်ားစြာကို လိုလားၾကကုန္ေသာ သတၱ၀ါတုိ႔သည္ ကိုးကြယ္ရာ အမွန္ကို မရၾကသည့္အတြက္ ခ်မ္းသာ သုခ မရသည့္ အျပင္ ပို၍ ပင္ပန္းဆင္းရဲ ဒုကၡ
ေရာက္ေနၾကသည္။ဗုဒၶ၀ါဒသည္ ယုံၾကည္မႈကိုသာ ဦးစားေပး၍ အသိဉာဏ္ မပါေသာ(Religion) မ်ိဳးလည္းမဟုတ္။
ကိုးကြယ္ရာ အမွန္ကား အက်င့္္တရား(စရဏ) ပင္ျဖစ္၏။
သစ္သီးစားခ်င္သူသည္ သစ္ပင္ေပၚတတ္ရမည္သာျဖစ္၏။
ဟိုဘက္ကမ္းေရာက္ခ်င္သူသည္ ေလွရွာ၍ ကူးရမည္သာျဖစ္၏။
အနာေရာဂါေပ်ာက္လိုလွ်င္ ေဆးေသာက္ရမည္သာျဖစ္၏။
ထိုနညး္တူစြာပင္ ဆငး္ရဲလြတ္လိုလွ်င္ မေကာငး္က်င့္ကို ေရွာင္ရမည္။
ခ်မ္းသာရလိုလွ်င္ အေကာင္းက်င့္ကို က်င့္ရမည္ျဖစ္၏။
မိမိအက်င့္မေကာင္းလို႔ မိမ္ိဆင္းရဲတာ၊ မိမိအက်င့္ေကာင္းလို႔ မိမိခ်မ္းသာတာ ထင္ရွားပါတယ္။
ဒုစရုိက္ဟူသည္ အျပစ္လည္းသင့္၏။ ဒုကၡလည္းေပးတတ္သည္။
သုစရုိက္ဟူသည္ အျပစ္လညး္ကင္း၏။ သုခကိုလည္းေပးတတ္သည္။
သုိ႔ျဖစ္၍ ခ်မ္းသာရလိုလွ်င္ သုစရုိက္ကို က်င့္သုံးရုံသာျဖစ္၏။
ဆင္းရဲကင္းလုိလွ်င္ ဒုစရုိက္ကို ေရွာင္ရွားရုံသာျဖစ္၏။
တရားက်င့္သူကို တရားကျပန္၍ ေစာင့္ေရွာက္ပါသည္။
(ဓေမၼာ ဟေ၀ ရကၡတိ ဓမၼစာရိ ံ)
ထို႔ေၾကာင့္ ကိုးကြယ္ျခင္းဟူသည္ က်င့္သုံးျခင္းပင္ျဖစ္၏။
က်င့္သုံးရာ၌လည္း ယုံၾကည္မႈႏွင့္ အသိဉာဏ္(သဒၶါႏွင့္ပညာ)
ညီညႊတ္စြာ ေပါင္းစပ္၍ သတိျဖင့္ က်င့္သုံးရပါသည္။
ဤသို႔ က်င့္သုံးျခင္းျဖင့္ ဒုကၡႏွင့္ ဒုကၡျဖစ္ျခင္းအေၾကာင္းရင္းကို လည္းသိရမည္။
သုခႏွင့္ သုခ၏အေၾကာင္းရင္းကုိလည္း သိရမည္ အသိဉာဏ္ကိုသာ ဦးစားေပး၍ ယုံၾကည္မႈ မပါေသာ(Philosophy)မ်ိဳးလည္း မဟုတ္ေပ။
စရဏေခၚ ကိုယ္တိုင္က်င့္ရသည့္ အက်င့္တရားကေတာ့ (Religion)ႏွင့္(Philosophy) ႏွစ္မ်ိဳးစလုံးမွာ မရွိေပ။
ဗုဒၶ၏၀ါဒမွာ စရဏ(အက်င့္) က ပဓာနျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အားကုိးရေသာ ၀ါဒျဖစ္၏။
လူျဖစ္ဖို႔ ခက္၏။
သဒၶါႏွင့္ပညာ ျပည့္စုံေသာ လူျဖစ္ဖုိ႔ ပို၍ခက္၏။
ထိုထက္ပုိ၍ ခက္သည္ကား စရဏ(အက်င့္) ျဖစ္၏။
သစၥာသိဖို႔ကား အခက္ဆုံးျဖစ္၏။
သစၥာ မသိေသာေၾကာင့္ ခ်မ္းသာမရ ဆင္းရဲေနၾကရ၏။
စရဏကိုက်င့္ဖို႔ သစၥာကိုသိဖို႔ရန္ သဒၶါ ပညာ ျပည့္စုံေသာလူတို႔တရားမွုန္ကို
နာၾကားရဖုိ႔လည္း အခက္ႀကီးတစ္ပါးပင္ျဖစ္၏။
............................................
ျပန္လည္ ေရးသားပူေဇာ္သူ မိုးပုံလႊာ
ခ်မ္းေျမ့ပါေစ
No comments:
Post a Comment